Si mund të ndikojë në jetën tuaj të dashurisë ?
Këtu janë disa të vërteta të sinqerta të dhimbshme rreth takimit me një fëmijë të mesëm:
1. Ne do të donim pak vëmendje, ju lutem

Stereotipi i qartë për fëmijët e mesëm është se ne jemi të dëshpëruar për vëmendje. Kjo është disi e vërtetë, por realiteti është se ne nuk kemi nevojë për aq shumë vëmendje. Pak shkon shumë. Fëmijët e mesëm nuk kanë nevojë për një paradë sa herë që hyjnë në një ndërtesë. Fëmijët më të vegjël, megjithatë, mirë…

2.Ju lutemi pranoni arritjet tona

Nuk është se prindërit nuk u intereson kur fëmija i mesëm bën diçka; ata thjesht kujdesen pak më pak. Fëmijëria është plot me arritje të bukura dhe prindërit mund të pretendojnë se janë të emocionuar për to për kaq shumë kohë. Çështja është se kur jeni fëmijë, nuk e kuptoni se diplomimi në klasën e tretë nuk është një punë e madhe. Për trurin tonë memec të fëmijëve, duket se prindërit tanë nuk u interesojnë ato që kemi arritur. Thjesht duam që njerëzit të vërejnë se kemi bërë diçka.

3. Ne nuk jemi të sigurt

Një aspekt tjetër i të qenit vëlla i madh dhe i vogël është një nivel i çuditshëm besimi. Të jesh vëllai ose motra më i madh të jep besim, sepse ke më shumë përvojë se vëllezërit e motrat e tua të vogla. Të rinjtë gjithmonë korrigjohen nga të moshuarit. Më duhej të merresha me të dyja. Kjo do të thotë që edhe kur jam i sigurt për diçka, mund të dukem ende jo i sigurt. Unë jam i sigurt në atë që e di se çfarë po bëj, por jam gjithashtu i vetëdijshëm se mund të gaboj.

4.Të qenit jashtë është makthi ynë

Shikoni, ne thjesht duam të përfshihemi në gjëra. Kur jemi fëmijë, vëllezërit e motrat tanë më të mëdhenj gjithmonë bëjnë gjëra që ne nuk jemi mjaftueshëm të rritur për t’i bërë, dhe vëllezërit tanë më të vegjël duhet të veprojnë në mënyra që ne jemi shumë të vjetër për të vepruar. Asnjëherë nuk mund të përjetojmë pjesën e “të vetmit që lejohet të bëjë diçka” të rritjes, qoftë të shohim filma pa baba apo të luajmë në një palestër që jeton në xhungël pa u dukur rrëqethëse. Thjesht duhet të ulemi dhe të shikojmë njerëzit e tjerë si bëjnë dhe të veprojmë në mënyra që ne do të donim të bënim. Vetëm le të vijmë nëse duam! Do të na bëjë kaq të lumtur.

5.Ne e kuptojmë se gjërat janë të padrejta

Jeta është e padrejtë. Ju mund të uleni dhe të ankoheni për të, ose mund të merreni me të dhe të mësoni të keni akoma sukses. Gjeje çfarë? Fëmijët e mesëm e kuptojnë se si funksionon kjo. Të jesh një fëmijë i mesëm vjen vetëm me disavantazhet e të qenit më i madh ose më i ri se vëllezërit e motrat. Nuk mund të bëni asgjë për këtë. Thjesht duhet të mësosh të përballesh ose të mos kesh një fëmijëri. Çdo fëmijë i mesëm që ka arritur në moshën madhore mund të përballojë të gjitha momentet e padrejta që jeta u hedh njerëzve.

6.Ne jemi të pavarur, por nuk jemi të inatosur me ju

Të jesh fëmija i mesëm do të thotë që duhet të mësosh pavarësinë që në moshë të re. Vëllai im i madh nuk donte gjithmonë të luante me mua dhe prindërit e mi kishin të bënin që vëllai im më i vogël ishte foshnjë, kështu që unë duhej të mësoja se si të kujdesesha për veten. Pra, nuk e shoh domosdoshmërisht të bësh diçka nga vetja si një gjë e trishtuar. Jam mësuar të jem vetëm dhe të mos shahem prej saj. Nëse jeni duke u takuar me një fëmijë të mesëm dhe ndonjëherë ata thjesht fillojnë të bëjnë gjëra vetë, mos e merrni personalisht.

7. Në përgjithësi nuk kemi probleme me mamin apo babin

Nuk ka asgjë më të keqe se një i rritur me probleme mamaje dhe/ose babi. Kjo zakonisht nuk është një problem me fëmijët e mesëm. Ata rriten duke u mësuar me faktin se prindërit i duan, por gjithashtu nuk presin që prindërit t’i trajtojnë si princa apo princesha. Ne e mësojmë pavarësinë në moshë të re, që do të thotë se nuk po kërkojmë një partner për të mbushur një zbrazëti prindërore. Ne nuk po kërkojmë të takohemi me dikë vetëm që ta sjellim në shtëpi te prindërit tanë dhe të jemi si “Shiko! Unë të zëvendësova!” Kjo është e çuditshme dhe rrëqethëse dhe nuk është ajo për të cilën supozohet të jetë takimi.

8.Ne mund të përballojmë ndarjen, por mos i prekni gjërat tona

Vëllai im i vogël ishte gjithmonë i sëmurë për të mashtruar. Vëllai im i madh ishte gjithmonë i sëmurë duke më parë mua dhe vëllai im i vogël i merrte gjërat e tij. Edhe një herë, fëmijët e mesëm merren me të nga të dyja anët. Mora gjërat e vjetra të vëllait tim më të madh dhe më pas pashë që ato t’i dorëzoheshin vëllait tim të vogël. Më në fund sapo fillova t’i shikoja gjërat se i përkisnin familjes dhe isha në rregull me këtë. Kam konsideruar vetëm shumë pak gjëra si të miat. Unë jam i shkëlqyeshëm në ndarjen dhe duke pritur radhën time për të përdorur diçka. Puna është se kur e shoh diçka si timen, atëherë jam super-mbrojtës ndaj saj. Pra, të lutem, mos u ngatërro me figurat e mia të veprimit pa pyetur, mirë?