Konflikti midis Hysenit dhe Alvisës ishte vërtet një përplasje e fort midis të dyve.

Njerëzit lëndohen,mërziten,ndjehen të zhvlersuar,nuk ndjehen të mirënjohur nga ish-partneri i tyre që mendonin të kalonin jetën, në
momentin kur gjithcka mes tyre merr fund.

Çdo kush gjëja e parë që i vjen në mëndje është hakmarrja,një xhelozi jashtë limiteve,një ego e thyer,një zemër e thyer.
Mund te ndihesh gjithcka vetëm mirë jo.
Por në fund të ditës jemi njerëz.
Jemi qënie me ndjenja dhe ndërgjegje,ku këtu ne bëjmë dallim nga qëniet e tjera.
Nuk veprojmë vetëm me instikt,por me arsyetim,llogjikë dhe zemër.

Të shantazhosh një individ,ta vësh në presion psikologjik dhe shpirtëror është një presion realisht i fort.

Dhe në fund të ditës veprimi më i ulët,jo i tolerueshëm,dhe më jo njerëzori është dhuna.
E cfarë mund të themi për dhunën ndaj një femre.Ndaj krijesës më të brisht dhe më delikate.Mund të flasim me ditë për një temë të tillë por në fund të gjithë dalim në një konkluzion.

Cfarë do lloj veprimi që Alvisa mund të ketë bërë kundrejt Hysenit,qoftë vendosjen e fundit të marrëdhënies midis tyre,vazhdimin e jetës së saj,mospërfilljen ndaj ish-partnerit apo dhe të ketë gënjyer,dhuna nuk justifikon asgjë.