Unë e admirova burrin tim të ardhshëm nga larg për disa vjet përpara se të takoheshim më në fund në një shfaqje kuajsh ku të dy ishim konkurrentë.
Ai kishte një sens të shkëlqyeshëm humori, ishte një kalorës i mrekullueshëm dhe dukej si një këngëtar i famshëm.

Ai ishte i divorcuar së fundmi dhe ishte në kërkim dhe unë e kisha parë atë për një kohë të gjatë.
Unë isha 20 vjeç dhe ai 45.
Nuk pashë asgjë përveç buzëqeshjes së tij,as diferenca e moshës dhe as fakti që ai ishte dy centimetra më i shkurtër se unë.

Kishte diçka rreth tij që tërhoqi vëmendjen time.
Ndoshta ishte mënyra se si ai i trajtonte kuajt e tij,ai u fliste atyre si fëmijë dhe mua më pëlqeu.

Takimi jonë i parë erdhi pas asaj shfaqjes.
I vendosëm kuajt tanë në hambarët e tyre përkatës, më pas ai më mori për darkë me makinën super të shtrenjtë.
Ai ishte i pasur, por nuk kishte asnjë ndryshim për mua.
Ai mund të kishte qenë një kauboj i uritur, pa punë,nuk më interesonte,ishte dashuri ne shikim te parë.

Brenda një viti, u martova me një burrë të madh në moshë.
Ne ishim të martuar dhe vazhduam rrugët tona fituese së bashku.
Një nga miqtë tanë që ishte stërvitës kuajsh na ftoi për darkë një mbrëmje. Gruaja ishte më e madhe se unë, por edhe ajo ishte shumë vite më e re se burri i saj. Pasi hëngrën, burrat flisnin për kuajt dhe stërvitjen, ndërsa ne vajzat uleshim në kuzhinë për të pirë një filxhan çaj dhe flisnim për martesën me burra dyfish të moshës tonë.
Ajo përmendi se megjithëse e donte shumë burrin e saj, ai po ngadalësohej dhe ajo ishte ende duke u rritur për të ndaluar aty.
Ajo më paralajmëroi për atë që do të vinte.

Disa vite më vonë burri im pësoi një atak në tru.
Ai ishte 58 vjeç dhe brenda vitit, e gjeta veten vetëm, duke drejtuar një fermë pa mikun dhe të besuarin tim më të mirë.
Unë isha vetëm 34 vjeç..

Gjërat që kishin qenë kaq rutinë papritmas dukeshin të çuditshme dhe të pavend. Fillova të dyshoja në aftësitë e mia.
Unë nuk isha ndryshe, por jeta ime sigurisht që ishte.

Më duhej të vazhdoja t’i thosha vetes se megjithëse partneri im ishte zhdukur, unë isha ende i njëjti person, kisha të njëjtat njohuri dhe talentet e mia ishin akoma të mëdha si më parë.
Megjithatë një pjesë e imja mungonte. Ishte e vështirë të funksionoje si një person i tërë.
Isha me të kur mori frymën e fundit dhe j ndjeva sikur ishte e imja.
Një sekondë ai ishte atje dhe tjetrin ai ishte larguar.
Kishim thënë gjithçka kishte për të thënë mes dy njerëzve të dashuruar.
Duke ndarë kohët e mira dhe ato të trishtuara, ne rijetuam të gjithë jetën tonë martesore brenda pak ditësh. Pastaj ai u largua…

Më kishte marrë malli ta dëgjoja në hambar, duke folur me kuajt.
Prisja që ai të ecte nëpër qoshe çdo sekondë për të më bërë një pyetje ose për të kërkuar ndihmën time.
Në vend të kësaj, kishte vetëm heshtje. Ditë pas dite të vetmuar mbizotëronte heshtje.

Nuk kisha më dëshirë të shkoja në spektakle, aq më pak të fitoja.
E pyeta se çfarë do të ndodhte me mua,doja të ikja dhe unë me të.
Jeta ime për mua kishte mbaruar.

Mirësia ime shpëtuese ishte tek gruaja që më kishte paralajmëruar shumë kohë më parë për atë që doja duke u martuar me një burrë shumë më të vjetër.
Edhe ajo kishte humbur burrin e saj.

Ajo kishte vazhduar të drejtonte fermën e tyre pas ikjes së të shoqit.
Kuptova se nëse ajo mund t’ia dilte, do të mundja edhe unë.
I kërkova të më tregonte hapat për të përballuar dhimbjen dhe zbrazëtinë.
Ajo ndau me mua procesin e saj të pikëllimit, duke më këshilluar që të vazhdoja jetën time siç kishte qenë përpara se ai të ndërronte jetë.
Ndihmoi, por megjithatë, dhimbja dhe mpirja mbetën.

Ngadalë, gërmova përsëri në biznesin tim të kuajve, duke kuptuar se burri im i ndjerë nuk do të ishte i lumtur nëse do të hiqja dorë dhe do të largohesha nga ajo që kishim ndërtuar.
Fillova të garoja sërisht dhe të fitoj.
Me çdo fjongo blu, do ta ngrija në unazë sikur t’ia tregoja dashurisë sime.
E ndjeja miratimin e tij dhe mund ta përfytyroja atë buzëqeshje që shkrinte akullin.

Me kalimin e kohës kuptova se ai nuk ishte “ikur”, ai ishte thjesht në një formë tjetër. Unë ende mund ta ndiej praninë e tij ndonjëherë.
Dashuria nuk ndërron jetë kurrë kurrë dhe asnjë largim nuk mund t’i japë fund asaj.

Burimi:YourTango