Më pak se një muaj pasi bashkëshorti im dhe unë u martuam para se të dërgoja shënime falënderimi për dhuratat tona të dasmës e gjeta veten duke mbajtur një test pozitiv shtatzënie.

Tetë muaj e gjysmë në martesën tonë, ndërsa ne ishim ende rehat në rolet tona si burrë e grua, befas u bëmë nënë dhe baba.

Nuk do të them se djali ynë ishte i planifikuar keq,ne të dy ishim në ankth për të krijuar familjen tonë por do të them që në shikim të parë të bëhesh nënë në të njëjtin vit që bëhesh grua nuk është për të dobëtit.

Viti i parë i jetës së djalit tonë ishte viti më i vështirë i martesës sonë deri më tani dhe është gjithashtu viti kur mësova një mësim shumë të rëndësishëm: Burri im duhet të vijë gjithmonë para fëmijëve tanë.

Kur e ndaj këtë ide me miqtë e mamasë sime, zakonisht përballem me zemërim dhe tronditje totale.
Në fund të fundit kjo bie ndesh me rregullin e artë të mëmësisë, ai që na thotë të jesh prind i mirë do të thotë të sakrifikosh gjithçka për lumturinë dhe mirëqenien e fëmijëve tanë.

Të lëmë mënjanë nevojat tona për të tyret është praktikisht një kërkesë, por, më vjen keq, unë thjesht nuk po e blej.
Por për disa koncepti se fëmijët do të vijnë ndonjëherë të dytët duket qesharak.
E kuptoj pasi nuk ka dyshim që lidhja mes nënës dhe fëmijës është e pathyeshme,por investimin tim në marrëdhënien time me bashkëshortin e shoh si një investim që është i dobishëm për familjen tonë në tërësi.

Prioriteti i nevojave të burrit tim ul shanset tona për t’u divorcuar,rrit gjithashtu probabilitetin që fëmijët tanë të qëndrojnë në një shtëpi me dy prindër.

Unë besoj fuqimisht se modelimi i një marrëdhënieje të shëndetshme për fëmijët tanë vendos themelin për mënyrën se si ata krijojnë lidhje kur rriten.

Për mendimin tim, unë dhe burri im jemi shembujt e parë se si është të jesh në një martesë të lumtur.
Fëmijët tanë mësojnë se si duhet t’i trajtojnë të tjerët duke na parë.

Rritja e tyre në një shtëpi me prindër që e duan dhe vlerësojnë njëri-tjetrin është çelësi i rritjes së tyre.
Për mua kjo do të thotë të vendos burrin tim në radhë të parë.

Me shumë pak përjashtime ju nuk do t’i gjeni fëmijët tanë në shtratin tonë gjatë natës.
Nëse kemi mundësi të bëjmë vetëm një pushim në vit, i bëjmë vetëm dhe nuk ndjej asnjë faj që kërkoj ndihmën e familjes, në mënyrë që të kemi një mbrëmje takimi ku flasim për çdo gjë përveç fëmijëve tanë.

Pas disa vitesh, djali dhe vajza jonë do të largohen nga shtëpia jonë dhe kur ta bëjnë, unë dua të festoj një punë të bërë mirë me të dashurin tim,jo të ulem në një shtëpi të qetë me një person që është bërë i huaj si pasojë e viteve duke u larguar në heshtje.
•Burimi:/YourTango/