Ne jetojmë në një shoqëri ku ka një theks të madh që femrat të jenë diçka “e mirë”.
Vajzë e mbarë,bebe e mire,vajzë e mirë,grua e mirë,nënë e mirë..
A mund të ndalemi dhe të eksplorojmë të gjitha këto për një moment?

Sipas shoqërisë së përgjithshme, një vajzë e vogël është “e mirë” vetëm nëse është tepër femërore, e bindur, e qetë dhe e pastër.

Një foshnjë,nëse fle gjatë natës që në moshë shumë të hershme është sërisht një foshnje e mirë.
Një vajzë është “e mirë” vetëm nëse kënaq nënën e saj dhe i vendos nevojat e saj të dyta pas atyre të nënës.

Një grua është “e mirë” vetëm nëse ka një shtëpi të pastër, bën dashuri me të dashurin e saj rregullisht dhe me entuziazëm dhe ka darkë në tavolinë dhe një lavaman të pastër gjithmonë.

Vajzat janë padyshim shumë më të lehta për t’i pasur pranë kur vendosin nevojat e të tjerëve në radhë të parë.
Por me çfarë çmimi?
A duam vërtet t’i rrisim vajzat e vogla që të jenë gra që janë të lumtura por që vijnë në vendin e dytë, të lumtura që kanë nevojat dhe identitetin e tyre të humbur sepse ato konsiderohen të parëndësishme ose inferiore në krahasim me nevojat e të tjerëve?

Gratë dhe burrat ose gratë dhe gratë përbëjnë një ekip.
Nëse njëri punon dhe është në shtëpi, njëri nuk është më keq se tjetri,ata thjesht kanë role të ndryshme
Ata duhet të kërkojnë mbështetje dhe mirëkuptim.

A nuk është një nënë e mirë që e kalon kohën e saj duke i rritur fëmijët e saj për të qenë njerëz të dashur, të dhembshur, të vëmendshëm dhe me mendje të pavarur, tolerante dhe pranues ndaj të tjerëve?
Një që inkurajon dashurinë për veten?

Mësoni të rrisni vajza që duan veten njëherë dhe jo ambientin përreth dhe deryrat e tyre.
Një femër e lumtur me veten është një femër që krijon ambient të lumtur për këdo.