Kjo është Paola,jeton në Sesta Godano, Liguria. Ajo kalon shumë kohë me gjyshin e saj Attilio, i cili i tregon për luftën, për kohën kur u zu rob në një kamp gjerman dhe si u arratis.
Paola nuk kupton gjithçka, por i pëlqen të dëgjojë dhe të shikojë perëndimin e diellit me të. Kur gjyshi i saj vdes, Paola trashëgon një plumb që e mbante të kornizuar në mur në shtëpi dhe lugën që kishte përdorur në kampin e punës.

Është viti 2020.
Paola është 34 vjeçe, ajo është fotografe. Gjatë pandemisë, pastron pluhurin nga fotot dhe kujtimet e familjes. Pas një kohe të gjatë, ajo kujton historitë e gjyshit të saj dhe kthehet në mendjen e saj në vitin 1942.
Attilio ishte 18 vjeç, ishte një ushtar alpin dhe një natë u kap nga gjermanët. I gjithë vendi mendoi se ai kishte vdekur, por ai ishte në një kamp pune në Gjermani. Ai gjithmonë refuzoi të bashkohej me Republikën e Salos, derisa u lirua në 1945.

Më pas u nis për t’u kthyer në Liguria. Eci me muaj të tërë, derisa trokiti në derën e shtëpisë. Djali Tiliu, e hapi. Nëna e tij pothuajse nuk e njohu, ai ishte aq i dobët..
Paola kujton me lehtësi shumë pjesë të historive që ka dëgjuar dhe do të donte të bënte diçka për të nderuar guximin e gjyshit të saj.

Ajo vendos të riparojë arratisjen e tij, por nuk ka kohë të mjaftueshme për ta bërë atë në këmbë, kështu që stërvitet me biçikletë. E bën vazhdimisht, deri në vitin 2024. Më pas merr çantën e shpinës dhe largohet nga Frankfurti. Udhëton 100 kilometra në ditë, ka stuhi, avari, probleme të të gjitha llojeve. Kur ndihet vetëm dhe e dekurajuar mendon për gjyshin e saj. Paola kalon Gjermaninë, Çekinë, Austrinë. Pas 1700 kilometrash mbërrin në Sesta Godano. Institucionet, miqtë, madje edhe të panjohur e mirëpresin. Kujtimi i gjyshit të saj është sërish i gjallë dhe ky rrugëtim do t’i mbajë ata përgjithmonë bashkë.