Pyetjet pa fitore mund të kenë efekte katastrofike në një marrëdhënie.

“A më do mua?”

Kur jemi ndjerë në nevojë, shumica prej nesh e kanë pyetur dikë nëse na do apo na mungon. Ne kemi një tendencë për t’u fiksuar te njerëzit e tjerë ose rrethanat e jashtme kur ndihemi të pasigurt.

Në fakt, ka shumë më tepër gjasa që ata të ndihen më keq, sepse pyetja e dikujt nëse ju do, përfundon me një nga dy rezultatet:

1. Partneri juaj përgjigjet: “Po, të dua”.

Në këtë rast nuk ndihemi më mirë sepse nuk i besojmë. Në njëfarë niveli ne e dimë se ata “nuk kishin vërtet një zgjedhje”.

A do të thoshin vërtet “jo”? Ne detyruam një përgjigje, e cila rezultoi në zbritjen tonë të përgjigjes së tyre.

2. Ata në fakt thonë, “Jo, nuk më ka marrë malli”, ose më keq, “Jo, nuk të dua”.

Eshtë e panevojshme të thuhet, kjo nuk do të na bëjë të ndihemi më mirë.

E vërteta është se bërja e pyetjeve të tilla nuk do t’ju lërë kurrë të kënaqur. Kur ne shikojmë te njerëzit e tjerë për siguri kur ndihemi të pasigurt (për të mos qenë mjaftueshëm bukur, mjaftueshëm të zgjuar, mjaftueshëm të suksesshëm ose çfarëdo që të jetë), ne gjithmonë do të mbetemi duke kërkuar më shumë – sepse jemi të pandershëm për atë që po ndodh vërtet brenda nesh.

Nuk do të ndiheni kurrë më mirë duke kërkuar nga të tjerët që të vërtetojnë vlerën tuaj nëse arsyet tuaja për të kërkuar vijnë nga ndjenjat tuaja të pasigurisë. Do të përfundoni duke zbritur përgjigjen e tyre.