Ky është Marcello.
Ai jeton në Palermo, është 10 vjeç. Nëna është e shurdhër, babai është i paralizuar.
Gjithë kohën e kalon jashtë shtëpisë, në shoqërinë e fëmijëve më të mëdhenj. Një ditë e prezantojnë me një mik.
Ajo quhet heroina.

Marcello e provon dhe i pëlqen. Ai krijon një mijë justifikime me prindërit e tij për të kaluar natën jashtë me miqtë. Dhe me atë substancë ai nuk mund të bëjë më pa.
Janë vitet 1980, Marcello është 12 vjeç. Fillon të bëjë ndonjë vjedhje për të marrë një dozë, por e kapin. Nëna e tij kupton gjithçka në atë moment. Ajo dëshiron ta ndihmojë atë dhe kërkon ndihmë. Mbërrin punonjësit socialë dhe policia, duan ta çojnë në San Patrignano për të detoksikuar.

Marcello ikën. Ai fshihet në shtëpinë e një shoku. Për tre ditë ai shikon lajmet që flasin për të, shfaq fotot e tij, kërkon informacion. Ai i sheh të gjithë ata njerëz që e kërkojnë, prindërit e tij duke qarë dhe befas e kupton se është futur në telashe të mëdha. Për herë të parë droga i duket si një gjë e keqe dhe ka frikë. Ai del nga fshehja dhe pranon të shkojë në komunitet.

Në sheshin e hyrjes ai gjen qindra fëmijë që e mirëpresin të cilët duartrokasin ardhjen e tij si pas një fitoreje. Marcello ndjen një emocion shumë të fortë. E prezantojnë me Vincenzon, i cili që nga ai moment nuk e lë kurrë vetëm. Kjo e ndihmon atë të eliminojë drogën nga jeta e tij. Marcello ndihet i dashur, i mbrojtur. Ai ndihet sikur po zgjohet nga një makth dhe kupton shumë gjëra të vogla.

Sa kohë ka kaluar që kur e ke puthur nënën? Ai do të donte ta kishte pranë tij. Ai qëndroi në San Patrignano për dy vjet, më pas u kthye në Palermo. Ka rikthime, përfundon në burg. Por ai e di se i ka mjetet për t’u rikthyer, dhe e bën. Ai ndjek kurse për të burgosurit, shkon në shkollë dhe bëhet i pasionuar pas leximit. Studimi i jep atij vetëdijen dhe shtytjen e nevojshme për të rimarrë kontrollin e jetës së tij.

Marcello del nga burgu, ndihet ndryshe, i ri, gati për të filluar përsëri. Sot Marcello është 50 vjeç. Ai është i martuar, ka një djalë. Ai ndihmon fëmijët me aftësi të kufizuara dhe punon në shtëpitë familjare. Ai e sjell dëshminë e tij në shkollat dhe lagjet më të vështira. Ai ia kushton jetën luftës kundër drogës.