Beata Kowalski kishte dërguar vajzën e saj, Maya, në spital për një atak astme kur filloi dhimbja. Vajza e vogël përshkroi një ndjesi djegieje në këmbë . Brenda disa javësh, Maya mezi mund të ecte, këmbët e saj nuk e mbështesin më trupin e saj. Ato ishin të mbuluara me lezione dhe këmbët e saj ishin kthyer nga brenda. Kowalski ishte një infermiere në shtëpi, por nuk mund të kuptonte se çfarë po i shkaktonte britmat e dhimbshme të vajzës së saj.

Një sëmundje misterioze.

Familja e Maya-s e çoi atë në spitalin e të gjithë fëmijëve, por mjekët ishin të hutuar. Në Spitalin e Përgjithshëm Tampa, stafi ia atribuoi dobësinë muskulore të Maya-s një steroidi oral që i ishte dhënë për astmën e saj. Me rekomandimin e një miku, Kowalski e çoi vajzën e tyre për të vizituar anesteziologun lokal, Dr Anthony Kirkpatrick, i cili drejtonte një qendër që studionte Sindromën Komplekse Rajonale të Dhimbjes (CRPS).

Dr Kirkpatrick diagnostikoi Maya me CRPS – një çrregullim misterioz që shkakton dhimbje kronike, ndjeshmëri, ngurtësi dhe atrofi të muskujve, zakonisht pas një dëmtimi, që mund të zgjasë me vite. Ndërsa ka pak trajtime të zbatueshme, Dr Kirkpatrick sugjeroi një qasje të diskutueshme – infuzionet e ketaminës.

Ketamina lidhet më shpesh me përdorim rekreativ sesa me përdorim mjekësor, megjithëse thuhet se përdoret në dhomat e urgjencës si një anestezik i miratuar nga FDA. Dr Kirkpatrick i tha familjes se infuzionet mund të pengojnë efektet e niveleve të ngritura të glutamatit të aminoacideve në sistemin nervor.

Për 12 muajt e ardhshëm, Maya mori infuzione të ketaminës çdo tre ose katër javë me një kosto prej 10,000 dollarë për seancë katër-ditore. Me tarifat që nuk mbulohen nga sigurimet shëndetësore, familja e zhvendosi trajtimin e Maya-s te një specialist tjetër me kosto më të ulëta. Megjithëse Maya ende përdorte një karrige me rrota, familja raportoi përparim të rëndësishëm.

Në vitin 2016, familja Kowalski e çoi Maya-n në spitalin e të gjithë fëmijëve pasi ajo u ankua për dhimbje të forta barku.

Vajza e vogël kishte orë të tëra që bërtiste dhe përpëlitej nga dhimbja dhe infermierja kishte dashur të bënte një ekografi. Nëna e Maya tha se e vetmja mënyrë se si vajza e saj do të pranonte procedurën ishte nëse ajo merrte një infuzion me ketaminë.

I shqetësuar për kërkesën për një drogë kaq të fortë, u thirr një punonjës social, i cili ra dakord se sjellja e Kowalskit ishte një flamur i kuq dhe paraqiti një njoftim zyrtar në shtet. Departamenti i Fëmijëve dhe Familjeve në Florida e hodhi poshtë raportin për mungesë provash, por stafi i spitalit mbeti i shqetësuar dhe thirri Dr Sally Smith, një mjeke me më shumë se 30 vjet përvojë në pediatrinë e abuzimit me fëmijët.

Dr Smith e gjeti historinë e Kowalskit jo bindëse dhe të largët, dhe pranoi se infuzionet e ketaminës ishin veçanërisht shqetësuese, veçanërisht për një fëmijë të vogël. Dr Smithit iu tha se Maya ankohej për dhimbje më rrallë kur nëna e saj nuk ishte në dhomë. Të nesërmen, punonjësja sociale bëri një raport të dytë, këtë herë duke sugjeruar mbitrajtim nga një nënë me dyshime për “probleme mendore”. Si rezultat, Dr Smith iu kërkua të hetonte zyrtarisht.

U vendos që Maya nuk do takonte më prindërit dhe tani ajo i përkiste shtetit.Vetëm ata mund të vendosnin si do mjekohej Maya.

Urdhri i strehës u rishikua për të lejuar të drejtat e vizitës së babait të Maya-s, por nënës së saj iu lejua kontakti vetëm përmes telefonit dhe videos,të monitoruara pasi nuk mund ta pyeste çfarë mjekimi po merte dhe a ishte mirë.Maya kaloi Krishtlindjet,Vitin e Ri dhe ditëlindjen vetëm pa familjen.

Beata(mamaja) dhe babai i saj kishin marë avokat për të qënë pranë vajzës.

E ëma ju përgjërua gjyqtarit ta lejonte ta përqafonte vetëm 1 herë vajzën,por nuk iu lejua..

Maja nuk lejohej të shihte ose të fliste me nënën e saj. Beata Kowalski filloi të çmendej nga trishtimi. Ajo qante vazhdimisht dhe pinte shumë. Ajo flinte shpesh. Një ditë, burri i saj, Jack, dëgjoi një britmë nga garazhi. Kur hyri brenda, zbuloi se gruaja e tij kishte vdekur nga vetëvrasja.

“Më vjen keq”, thuhet në shënimin e saj të vetëvrasjes, “por nuk mund ta duroj më dhimbjen duke u larguar nga Maya dhe duke u trajtuar si një kriminele. Nuk mund ta shikoj vajzën time duke vuajtur nga dhimbja dhe të përkeqësohet, ndërsa duart e mia janë të lidhura nga shteti i Floridas dhe gjyqtarit!”

Kur Maya doli nga spitali i të gjithë fëmijëve, gjashtë ditë pas vdekjes së nënës së saj, ajo ishte nën peshë dhe e dobët. Babai i saj mori një sërë terapish dhe më shumë se një vit më vonë, Maya u ngrit nga karrigia e saj me rrota. Maya u mbajt larg prindërve për 87 ditë. Ajo tani është 16.

Maya dhe familja e saj paditën spitalin

Maya dhe vëllai i saj, Kyle, qanë ndërsa lexohej vendimi, duke e konsideruar spitalin fajtor për pretendime të shumta burgimi të rremë, rrëmbim fëmije,shkaktim i qëllimshëm i shqetësimit emocional, neglizhencë mjekësore, shkaktim nga pakujdesia i shqetësimit emocional, trajnimi i pakujdesshëm i mjekëve dhe ofruesve të kujdesit shëndetësor, dhe mashtrimi.

Ata u shpërblyen me 200 milion dollarë.

Asgjë nuk e kthen nënën e tyre,por mund të marrin pak frymë pasi drejtësia u vu në vend.

Kjo ngjarje bëri të reagonin edhe qindra familje të tjera që kishin kaluar të njëjtën gjë prej këtij spitali,kur dikur kishin çuar fëmijët për shërim dhe ishin akuzuar si abuzues duke jua marrë fëmijët dhe disa prej tyre bënë edhe burg.