Mos harroni:”Ajo që thua pas një zënke ka rëndësi.”

“Nuk doja të të lëndoja” është gjëja më e keqe për të thënë pas një sherri.

Për sa kohë që partnerët intimë mësojnë aftësitë e duhura për të zgjidhur konfliktet, ata mund të rriten nga çdo luftë e tyre dhe të bëhen më të mirë në respektimin e pikëpamjeve të njëri-tjetrit. Por, kur ata bëjnë gjithçka që munden për të zgjidhur mosmarrëveshjet e tyre dhe ende e gjejnë veten të paaftë për t’i kapërcyer ato, ndoshta ata nuk janë të vetëdijshëm se pa dashje po i japin zë armikut më të zakonshëm themelor të zgjidhjes së konflikteve – atij tepër njerëzor,tendenca për të justifikuar sjelljen e dikujt dhe për të fajësuar tjetrin për lëndimin që po ndjejmë. Shfaqet si një kërkesë për t’u justifikuar për atë që keni bërë sepse “nuk kishit dashur t’i lëndonit ata”.

Versione të tjera të justifikimit “Nuk doja të të lëndoja” tingëllojnë si kjo:

“Unë thjesht isha i zemëruar. Nuk e kisha fjalën për atë që thashë. Pse e merrni atë kaq personalisht?”

“Vetëm sepse i thashë ato gjëra nuk do të thotë që nuk mund të jesh pak më falës.”

“Kurrë nuk kam menduar të të drejtoj në atë mënyrë. Ti më nxite me atë që ke thënë. Kur më sfidon në atë mënyrë, nuk mund ta mbaj veten.”

“Kur je armiqësor, më bën të zemërohem përsëri. Nuk do të isha i tillë nëse nuk do të ishe kështu me mua.”

“Ti je shumë i ndjeshëm.”

“Ju jeni duke e ekzagjeruar. Unë kurrë nuk kam thënë diçka kaq të keqe.”

“Nëse do të më doje, nuk do të mërziteshe kurrë vetëm sepse herë pas here ndihem pak e ngacmuar.”

•Këtu janë disa deklarata produktive për t’u përdorur, në vend të kësaj:

“O Zot, zemër, në luftën tonë thashë gjëra që nuk kanë lidhje me ty. Mendoj se më në fund po ia thoja mamit për të gjitha ato herë që më zhvlerësoi duke më thënë se nuk më interesonte për të, kështu që unë Do të bënte atë që donte. Ishte ajo fraza që përdore që më nxiti, e di, “Pse nuk mund të sillesh mirë me mua?” Nuk e meritonit zhdukjen që pasoi. Ishte menduar për të. Më vjen keq.”

“Kur filluat të më bërtisnit, mendoj se thjesht e humba. Ishte ose të dorëzohesha ose të shkatërroja ty. Unë u përkula në një top kur babai im u zemërua nga dehja. Ai sillej sikur unë dhe  mami ishin sherbetoret e tij dhe ne nuk mund te benim asgje si duhet.Ti ngrite zerin dhe erdhe drejt meje.Mendova se do te me godisje.Duhet te kem vendosur qe e meritonit menyren si une luftova.E di qe do te Kurrë mos bëhu fizikisht ashtu, por në atë moment nuk isha e sigurt. Kisha frikë”.